Mei 2016

Maatjes

Al ruim een jaar bezoekt Flo elke maand de woongroep van Geertje, samen met maatje miMakker Mief. Twee woonkamers grenzen daar aan elkaar, Mief en Flo maken er altijd samen hun entree, in contact gaand met de bewoners splitsen hun wegen zich vaak om dan soms ook weer samen bij een bewoner uit te komen. Geertje is één van de twaalf bewoners, ze is vaak wat in zichzelf, soms volgt het schouwspel van de miMakkers op afstand, wanneer we te dichtbij komen sluit ze zich meestal weer af door haar ogen dicht te doen.

Deze middag is Flo al een tijdje in de tweede woonkamer (Mief is in de andere), ze heeft er met verschillende bewoners leuk contact gehad. Flo heeft vandaag een nieuw speeltje; een kleine mondharmonica. Bij één van de andere bewoners probeert ze voorzichtig uit wat er allemaal mee kan. Dan ziet Flo plots een veranderde, alertere blik van Geertje, het geluid van het instrumentje heeft haar blijkbaar getriggerd. Flo draait zich naar Geertje toe, de afstand tussen hen beiden is een heel aantal meters. Flo blaast nog een keer op de harmonica. En nog maar eens... een kleine wiebelbeweging is het antwoord van Geertje. Daarop laat Flo nogmaals de harmonica klinken, nu wat langer en Geertje maakt wederom de beweging. Flo zet wat passen in de richting van haar rolstoel en ziet dat Geertje nu het initiatief neemt door de wiebelbeweging opnieuw te maken. Flo reageert onmiddelijk door de harmonica in te zetten, geluid en beweging lopen nu synchroon. Flo is nu naast de rolstoel van Geertje beland en maakt oogcontact met haar. Geertje en Flo maken vervolgens tegelijkertijd de beweging en het geluid, Geertjes bewegingen worden steeds langer en groter. En dan klinkt plots vanuit de andere ruimte nog een harmonica! De ogen van Geertje worden groot en ze draait haar hoofd richting de deur. Een mooi vraag-antwoord-spel ontstaat met Mief in de andere ruimte. We horen haar wel maar we zien haar niet, maar Geertje en Flo genieten beiden glimlachend, en al wiebelend en spelend van dit bijzondere contact, met elkaar én met Mief dus...

Voor mij, Patricia, was dit een heel erg mooi moment, ten eerste omdat ik Geertjes beweging kon versterken met geluid en ik daarmee aan haar het initiatief kon geven, ze had invloed op de situatie.Ten tweede lukte het daardoor om in contact te blijven en dichterbij haar te komen, iets wat ze dus niet zo gauw toelaat. Tenslotte is het dan bijzonder dat mijn Miefmaatje ons zo goed aanvoelt, en inspeelt op de situatie waardoor ik ook nog eens een glimlach van Geertje te zien kreeg...

September 2015

Wat erg....

Het 'drietal' zit, zoals meestal, aan de grote tafel in de huiskamer. miMakker Flo belandt bij ze aan tafel, nadat ze daarvoor een tijdje contact heeft gehad met mevrouw Anneke, die achter het drietal zit.
Mevrouw Anneke heeft ineens genoeg van de malle fratsen van Flo: "nou kind, nu is het mooi geweest, zet nou die gekke neus maar af!" Verschrikt kijkt Flo eerst naar de mevrouw en dan naar de anderen aan de tafel. "Dat kan niet, ik kan toch niet zonder neus.." zegt Flo. 
"Nee" beaamt 1 van de dames, "je kunt een neus niet missen, da's wel heel erg!". "Weet je wat nog erger is?" vraagt Flo, om vervolgens zelf te antwoorden " 3 oren missen...of, wat nóg erger is: 12 tenen missen! of, of wat nóg, nóg erger is....." Flo denkt even na en dan klinkt ineens van de overkant van de tafel vol overtuiging: "poepen!!" De andere dames knikken instemmend, ja, poepen kan heel erg zijn. Iets ergers krijgen we niet verzonnen... daar moeten we met z'n allen wel om gniffelen.

Een hilarisch moment, waar ik als Patricia zo hard om moest lachen. Tegelijk geeft het aan dat ik als miMakker toch nog regelmatig in bepaalde logica denk, hoe onlogisch 3 oren en 12 tenen ook klinken, ik was op zoek naar de overtreffende trap van 12 tenen, en mevrouw verraste mij met haar onlogische antwoord uit het niets, dat voor de andere dames overigens volkomen logisch was.